ët e asaj kohe.
kështu ndodhi dhe me mësuasin në Pellagonija i cili viteve të 60-ta u katandis dhe iku në Turqi duke menduar se atje do gjente paqën dhe lumturinë që se kishte këtu në vendin e ndarë e të coptuar Shqiptar të asaj kohe siç është dhe sot.
Adem Dullahu, mesuesi i fshtit Cërnilishtë të Pellaginisë i cili tërë mundin e vet e dha në ngritjen e arsimit Shqip në këtë fshat, niteve të 60-ta migroj larg në Anadoll dhe atje i mbaroj jeta e tije, duke lënë mallin e atdheut pas vetes, do shkruaj:
" U shperngula me trup në Turqi, por me shpirt gjithmonë mbeta në shkollën e fshatit tim Cërnilishtë".
Fshatarët e vet i kan ngritur një pllakë përkujtimore në shkollën e fshatit këti Rilindasi të kohës së re, por malli dhe kujtimi i tijë nuk prehen në vendin e vet të lindjes. Nuk kalb eshnat e tijë dheu i vet Sqhiptarë, por kuqelina e ndonjë lagjeje të Stambollit ku kufomat futen një mbi një në gropa të thella sikur të ishin të pushkatuar.
Të këtillit se meritojnë të prehen as në dheun e stërgjzshërve, dhe mbeten nëpër dheun e huaj të shëndërrohen dhe ku si pranon.
No comments:
Post a Comment