KAPRICET E PUSHTETARVE DEMTOJNË PROJEKTET E SHOQATAVE KULTURORE SHQIPTARE

Shoqatat qytetare janë ndesh me një problem të rëndë duke mos mundur të funksionojnë si duhet pa mjete matrijale e finansiare, sepse pushtetarët të inkorporuar në Ministrinë e Kulturës formojnë komisione për të vlersuar se cilat projekte do marin dritë jeshile e cilat jo. Deri tani këto vitet e fundit, kan kaluar vetm projektet e shoqatave të afërta rreth pushtetarve, qofshin ato maqedonas apo shqipëtarë dhe ky trend po vazhdon akoma.
Edhe pse tani më është emëruar Sekretar Shtetërorë për Kulturë, avazi i vjetër po vazhdon dhe shoqatat që janë filtri i një shoqërije civile mbeten vetëm në letër dhe askush nuk zgidh qesen ti ndihmojë ato.
Edhe shoqatës sonë KONGRESI I BASHKIMIT nga Manastiri i ndodh e njejta me gjithse disa projekte i janë hedhur nga ana e të ashtuquajturave komisione për vlersim në Ministrin e Kulturës. Edhe ky i fundit për shënimin e 100 vjetorit të lindjes së MIGJENIT do e ket fatin e njejtë si duket, nga se miret vesht nga burime të brendëshme të Ministrisë gjegjëse, me preteks se gjoja për në Manastir do duhet ti ndahet një "institucioni" të ashtuquajtur kulturorë Muzeu i Alfabetit. Ky komision do debatoj ditën e nesërme në Ministri.
Ne si shoqatë nuk kemi kundër institucioneve gjë dhe le tu miratojnë sa të duan projekte atyre, por ne nuk u ndërhym në ingerenca atyre, dhe kërkojmë mjete për projekte të tjera.
Kryesija e shoqatës po i drejtohet me pyetje Sekretarit Shtetëror Muzafer Bislimit, si mundet të reduktohet buxheti për Kulturën shqiptare, e për at Maqedonce ndahen mjete drakonike, dhe deri kur do lejoj ai që projektet tona të hidhen ashtu pa u analizuar dhe pa asnjë sqarim se pse po refuzohen nga Ministrija e Kulturës, ku Shqiptarët në kët shtet participojnë me tatime me mbi 30 % në buxhetin e Maqedonisë. Apo ndodh diçka tjetër. Përmes institucioneve bëhet larja apo pastrimi i parave. Zotërija i nderiuar duhet ti dal Zot kësaj përgjigjëje që të mos ket dyshime se vërtetë bëhet larja e parave siç ndodh deri më tani. Për ate është i vendosur aty.

БУДЕЊЕ: Ѕид на плачот

МЕРСЕЛ БИЉАЛИ

Стариот Индијанец му вели на својот внук: знаеш внучко, во нашите души цел живот се борат два волка. Волкот на љубовта, чесноста и добрината и волкот на омразата, лагата и лошотијата.

-А кој од нив победува, дедо- прашал внукот?

-Па, волкот што ќе го храниме повеќе- одговорил стариот Индијанец.

Факт е дека нашиот волк на љубовта, чесноста и добрината е одамна мртов. Не можел да поднесе ваков кучешки живот. Не можел да живее во душите на оние што во името на идеалите прават неморали. На тие кои качувајки се кон врвовите на власта газат по животите на обичните луѓе. На тие кои во името на славното минато создадоа неславна иднина, кои потрошувачките корпи ги заменија со контејнери, кои болниците ги претворија во мртовечници,, кои пејат за Господ, а го прегрнуваат ѓаволот...

Подолго време си живееме со лошиот волк, така што не е чудно што ваква судбина не снајде. Лоша политичка ситуација, лоши меѓуетнички односи, лоша меѓурелигиска состојба, лоша економија и уште полоша социјала. Најтрагично е што комплетната оваа состојба ни изгледа нрмално, зашто владините реклами и медиумите создаваат ненормално мнение. Сега луѓето се претворени во суштества без очи, без уши, без уста, без ум. Високите национални интереси служат како смоквин лист за покривање на срамната реалност- колективната беда. Таква негрижа за човекот не била својствена ниту за варварските и окупаторски владеења. Деца трауматизирани и напуштени, распаднати фамилии, родители што ги продаваат своите ќерки, напуштени изнемоштени старци, запуштени села, родилки кои умираат како во времето на ренесансата и што не друго. А премиерот мораше во центарот на главниот град да изгради пирамиди оставајќи наоколу пустини.

Можеби гради своја пирамида оти фараон без пирамида не бидува. Познато е дека при изградбата на пирамидите страдале многу робови, а ние имаме доволно такви. Не е добро Тутанкамон да има пирамида, а Никола не. И, така, што и да прави во државата завршува како пирамида- пирамидално задолжување, пирамидален буџет, пирамидална економија, пирамидални субвенции со перење на пари, пирамидално земјоделство, пирамидална администрација, пирамидално образование. Така што човекот навистина заслужи една пирамида.

Останатиот дел од државата останува во пустина, а од пустините сите бегаат. Тоа е главната причина што го пропадна пописот. Сега огромна маса луѓе бегаат од тука. Знаат од кај трганале ама не знаат каде одат, но се сигурни дека каде и да стигнат нема да им биде полошо отколку во сопствената татковина, каде што сите патишта водат во пеколот. Нивната држава повеќе мисли на споменици отколку на нив. Поважни и се мртвите отколку живите. Поважно и е минатото отколку иднината. На пат сме да ја претвориме државата во ентитет во кој единствени жители ќе бидат спомениците. Не ни е грижа што сме уникатна држава во светот која дваесет години не успеа да направи ниту чекор напред во развојот. Дури цело време се движиме во спротивна насока. Сите околни држави кои пред дваесет години беа со децении зад нас, сега се далеку пред нас. И Анголците и Руандците и Бурундците покажуваат некаков економски виталитет, а ние остануваме заглавени во мрежата на вечната ментална транзиција создадена од вечно заробениот ум. Изгледа дека се адаптиравме во амбиентот каде што животот на обичниот човек пропаѓа пропорционално на пропаѓањето на владејачкиот морал. Продолжуваме да веруваме дека политичката лага ни ја подобрува животната вистина. Залудно се надеваме дека ќе се движиме кон иднината со возот на минатото.

Луѓето се мирни и трпеливи токму така како што власта посакува. Не слушнале за протести и штрајкови, а нивните синдикати се претворени во партиски ограноци. И тие што се исклучок се на мислење дека не можат да се борат со ветерници зашто многумина се свртуваат на страната од кај што дува ветерот. Се чини дека не постои власт која може да стегне толку многу колку што ние можеме да издржиме. Властите трошат цели мандати со ветување на светла иднина, а нам се повеќе ни се стемнува. Инвестициите ги гледаме само во кристалните топки на владината кристаломанија. Кај нас е нормално да владее лагата оти цело време робува вистината. Живееме во гладијаторски амбиент каде што мали луѓе се борат за голема власт. И затоа стана нормално обичните луѓе да страдаат за да можат необичните да проживеат луксузно. Сега веќе секому му е јасно дека колку си поблиску до власта толку си подалеку од својот нормален живот.

Крајно време е да тргнеме по колективен спас, а прв чекор кон тоа е да се смениме себе си. За да почнат да ни се остваруваат соништата најпрвин треба да се разбудиме. Треба да ни е јасно дека проблемите не се решаваат со затворање на медиумите што се критички настроени кон власта. Тоа е исто како да го скршите огледалото поради сопствениот грд изглед. Не се решаваат проблемите со сеење страв, со контролирање на судството, со злоупотреба на институциите од страна на власта. Напротив, така само уште повеќе проблемите се натрупуваат. Власта е за да ги решава проблемите а не за да создава нови. За жал власта продолжува самата да е проблем. Под итно ни е потребно да се сместиме на нормален колосек. Крајно време е кога треба да покажеме елементарен државнички капацитет и да ги решиме проблемите и да се спасиме од моментниот хаос. Има вистини на кои луѓето се уште не можат да веруваат, но кога таквата вистина ќе допре до сечии уши, трагедијата ќе биде неминовна. Главниот проблем е решението на спорот со Грција. Загубивме три години пред меѓународниот суд во Хаг а работата ни е вратена на почетокот. А и финансиски дебело ќе платиме зашто фактурата од Хаг е астрономска.

Нормалниот свет не перципира како брод заземен од пијани пирати. Тие го насочуваат бродот кон опасна санта мраз водени од заблудата дека бродот е поцврст од мразот. Ако не се осветстиме ќе имаме голема шанса да влеземе во историјата. Тогаш во една понормална иднина некои понормални луѓе ќе пишуваат за нашата денешна ненормалност. А можеби на местото на денешните споменици ќе треба да изградат автентичен Ѕид на плачот. За секој случај таквиот ѕид треба да има големо историско значење. Може да и служи на идните поколенија за плачење над колективната несреќа на нивните претци во едно несреќно време кога владееле фараони што создадоа огромна маса робови кои талкале по пустините или заблудите 40 години.

SPITALI I MANASTIRIT NUK I PLOTËSON STANDARDET PËR TË QEN QENDËR KLINIKALE

Edhe pse Ministri i Shëndetsisë orvatej një javë të tërë që ta stabiliyojë shkatrrimin e Spitalit më me rrelevancë për këtë regjion, ai nuk ja ariti që të lëviyte nga vendi asnjë situatë të krijuar vite me rradhë në këtë qendër spitalore.
Spitali lere që është mbytur nën borxhe, por ka dhe mungesën e kuadrove të kualifikuara medicinale e sidomos të mjekve specialist e subspecialist të cilit dita ditës po ikin në Spitalet private ku janë të paguar mirë.
Nga Aparatura që po proklamohet në reklamat e MRTV-ës asnjë shenjë ska, bile edhe ato që i sillnin nga Japonija si donacione para disa vitesh.
Ka reparte në këtë Spital ku nuk mund të gjejsh as Krevate për të sëmurit e të mos flasim për orjendi të tjera ndihmëse medicinale e as mbulesë.
Ministri hodhi ca çallëme këndejmi dhe iku duke i detyruar gjoja se ti japin raport për çdo javë pune, por ajo që është më e keqja janë mardhënjet e prishura ndërnjerzore në këtë Spital ku nuk funksionon më asgjë, e as betimi i Hipokratit./ F.Demiri

PENZIONISTJA NGA MANASTIRI SHPALLET SI E VDEKUR NGA FONDI SHENDETSORË

Penzionistja Anka Demiri me vendbanim në Manastir Fondi i shëndetsisë këtyre ditëve e ka shpallur jo të gjallë me që përgjigjëjen që ja ka dërguar Mjekut Amë të Penyionistes kan deklaruar se person të këtillë nuk ka në Fondin e Shëndetsisë të evidentuar, dhe se edhe numri i Hamzës nuk egziston.
Aroganca që të ishte dhe më e madhe, ata kët Penyioniste e kishin sistemuar tek një mjeke e cila nuk e njihte fare Anka Demirin në shkollën e mesme Teknike ku dhe e ka Ambullancen, dhe faktori i dytë është se asaj ja kishin ndryshuar edhe mbiemrin nga Demiri në Demirovska edhe numrin e Hamzs në vend numrit 4 ja kishin shkruar numrin 9-të.
Aroganca e keti organi që veten quan institucion është aq e lartë sa që ska as konkurencë në këtë lëmi dhe janë monopoli i vetëm në Maqedoni dhe kur duan i vdesin njerzit, dhe kur u nevoiten për votime i zgjallin nga të vdekurit dhe i fusin në listat e votuesve. Bile për kët mosmarveshtje djalit të sajë arogantët e këti institucioni i kan thirrur dhe Policinë kinse u është kërcënuar.
Anka Demiri se ka për herë të parë që po shpallet si e vdekur. E njëjta i ndodhi edhe para 19 vitesh kur ishte duke u kuruar në Spitalin e Manastirit dhe në letrën e lëshimit nga Spitali i kishin shkruar se ka vdekur.
Ministrit të Shëndetsisë iu bënë pyetje për këto lëshime dhe mëngësi por ai nuk deshti të dëgjonte edhe pse në Manastir qëndroi më se 7 dit rrjeshtazi. / F.Demiri

PENYIONISTJA NGA MANASTIRI SHPALLET SI E VDEKUR NGA FONDI SHENDETSORË

Penzionistja Anka Demiri me vendbanim në Manastir Fondi i shëndetsisë këtyre ditëve e ka shpallur jo të gjallë me që përgjigjëjen që ja ka dërguar Mjekut Amë të Penyionistes kan deklaruar se person të këtillë nuk ka në Fondin e Shëndetsisë të evidentuar, dhe se edhe numri i Hamzës nuk egziston.
Aroganca që të ishte dhe më e madhe, ata kët Penyioniste e kishin sistemuar tek një mjeke e cila nuk e njihte fare Anka Demirin në shkollën e mesme Teknike ku dhe e ka Ambullancen, dhe faktori i dytë është se asaj ja kishin ndryshuar edhe mbiemrin nga Demiri në Demirovska edhe numrin e Hamzs në vend numrit 4 ja kishin shkruar numrin 9-të.
Aroganca e keti organi që veten quan institucion është aq e lartë sa që ska as konkurencë në këtë lëmi dhe janë monopoli i vetëm në Maqedoni dhe kur duan i vdesin njerzit, dhe kur u nevoiten për votime i zgjallin nga të vdekurit dhe i fusin në listat e votuesve. Bile për kët mosmarveshtje djalit të sajë arogantët e këti institucioni i kan thirrur dhe Policinë kinse u është kërcënuar.
Anka Demiri se ka për herë të parë që po shpallet si e vdekur. E njëjta i ndodhi edhe para 19 vitesh kur ishte duke u kuruar në Spitalin e Manastirit dhe në letrën e lëshimit nga Spitali i kishin shkruar se ka vdekur.
Ministrit të Shëndetsisë iu bënë pyetje për këto lëshime dhe mëngësi por ai nuk deshti të dëgjonte edhe pse në Manastir qëndroi më se 7 dit rrjeshtazi. / F.Demiri

TË NGREMË LART VLERAT E KRIJIMTARISË

Nga Jim Mathis

Një nga dallimet më të mëdha midis qenies njerëzore dhe qenieve te tjera te gjalla është aftësia jone krijuese. Bibla thotë se Perëndia na krijoi sipas imazhit të Tij; qysh në fillim Ai na përcaktoi si veten, pra si krijues.

Para pak kohësh po bisedoja me një mikun tim piktor, mbi dallimet midis artit individual dhe atij kolektiv. Duke qenë piktor, miku im punon kryesisht vetëm, ashtu sikundër edhe unë. që jam fotograf. Kur në proçesin e fotografisë hyjnë të tjerë njerëz, ata janë vetëm subjekte për t’u fotografuar.Megjithëse ata luajnë rol të rëndësishëm, proçesi krijues kalon nëpërmjet meje, nëpërmjet syve e zemrës sime. Përsa i takon kamerës, ajo është vetëm një vegël sikundër janë furça për piktorin dhe skalpeli për skulptorin. 

Profesionin e muzikantit që zotëroj e shoh si një kontribut më të përshtatshëm për krijimtari kolektive. Ka muzikantë që parapëlqejnë të punojnë vetëm si kompozitorë ose thjesht ekzekutues, por, për mendimin tim, muzika del më mirë kur luhet në grup. Grupi mund të jetë i vogël sa një duo – John Lennon dhe Paul McCartney, për shembull – por mund të jetë edhe një orkestër e madhe simfonike.  

Të njëjtat parime vlejnë edhe për botën e biznesit. Një drejtues i lartë kompanie shpesh duhet të punojë vetëm e të marrë vendime për gjëra që vetëm ai ka kompetencën t’i marrë. Shitësit shëtitës udhëtojnë vetëm për të takuar klientët me shpresën për t’i bindur ata që të kontraktojnë  mallrat ose shërbimet e ofruara nga firma. Në të tilla raste ata vënë në përdorim krijimtarinë vetjake për të gjetur variantin më të mirë për të tërhequr klientët. 

Por shumicën e rasteve trajtimi kolektiv i çështjeve të biznesit është më i frytshëm. Formulimi i strategjive për të ardhmen, përpunimi i planeve specifike për iniciativa të reja ose vlerësimi i performancës së ndërmarrjes janë proçese ku kërkohen medoemos kontribute dhe këndvështrime sa më të shumta.  

Pavarësisht nga madhësia e grupit, “magjia” ndodh kur njerëzit e kuptojnë se e tëra është më e madhe se shuma aritmetike e pjesëve të saj. Thënë ndryshe, ti arrin sëbashku me të tjerët pikërisht atë që nuk e arrin dot i vetëm. Këtë të vërtetë e shohim shpesh edhe në botën e sporteve. Kur anëtarët e skuadrës luajnë mirë në grup,  kanë gjithmonë shanse për të arritur rezultate që nuk mund të priten prej individëve veç e veç.

Grupi muzikor ku unë bëj pjesë, Sky Blue, u krijua vite më parë sepse ne deshëm të bënim art në formën e muzikës. Kur luajmë, spektatorët shohin katër artistë që dëgjojnë njeri tjetrin, që i përgjigjen asaj çka luan a këndon tjetri dhe që krijojnë një bisedë muzikore të pëlqyeshme për veshin. Nuk jemi grup xhazi, por edhe muzika xhaz kështu funksionon.   

Shumicën e rasteve e lemë skenën me fytyra të qeshura e plot gëzim sepse kemi prodhuar diçka që nuk ishte dëgjuar më parë dhe që ndoshta nuk do të dëgjohet kurrë më në të njëjtën mënyrë.

Bibla flet shpesh për vlerën e punës në grup. Në Testamentin e vjetër, te Predikuesi 4:9-12 theksohet:   “Dy vlejnë më shumë se një i vetëm sepse kanë një shpërblim më të mirë për punën e tyre. Në fakt, nëse rrëzohen, njeri ngre tjetrin, por mjerë ai që është vetëm dhe rrëzohet!...Në rast se dikush mund të mposhtë atë që është i vetëm, dy veta mund t’i qëndrojnë; një litar tresh nuk këputet aq shpejt.” 

Falët e Urta 27:17 thonë, “Hekuri mpreh hekurin, kështu njeriu mpreh imazhin e shokut të tij.”  Secili prej nesh zotëron talente dhe aftësira unike, por për të dhënë maksimumin, duhet të bashkëpunojmë me njeri tjetrin.

Jim Mathis është pronar i një studioje fotografike në Overland Park, Kansas, të specializuar për profile teatrore dhe tregëtare dhe drejton një shkollë për fotografi dixhitale. Më parë ai ka qenë menaxher i një kafeneje dhe drejtor ekzekutiv i CBMC në Kansas City, Kansas dhe Kansas City, Missouri.

CBMC INTERNATIONAL:  President: Jim Firnstah

1065 N. 115^th Street, Suite 210 ▪ Omaha, Nebraska 68154 ▪ U.S.A.

TEL.: (402) 431-0002 ▪ FAX: (402) 431-1749 ▪ E-MAIL: info@cbmcint.org

Ju lutemi adresoni cdo kërkesë te: ëëë.cbmcint.org

 

Reflektim/Diskutim Pyetje

1.   Si mund ta përshkruash kreativitetin në punën që bën? Jep disa shembuj.

2.      Nga përvoja që ke, cilat punë të kanë rezultuar më të suksesshme, ato që i ke bërë krejt vetë apo ato në të cilat ke qenë pjestar i një grupi?

3.      A të ka ndodhur që, kur sheh pas punët që ke bërë dhe arritjet e tua, të mendosh ashtu siç thekson Jim Mathis: “ E tëra është më e madhe  se shuma aritmetike e pjesëve të saj përbërëse? Shpjegoje përgjigjen.

4.      Sipas mendimit tënd, cilat janë avantazhet e punës në grup përsa i takon krijimtarisë në fusha të ndryshme të jetës?

Nëse dëshiron të shohësh apo të diskutosh mbi pasazhe të tjera të Biblës të lidhura me këtë temë, referohu si më poshtë:  

Eksodi 4:10-17, Numrat 13:1-31; Mateu 10:1-16; Marku 6:7; 1 Korintasve 1:1;

2 Korintasve 1:1; 2 Thesalonikasve 1:1

PËR KË – PËR ÇFARË – JE MIRËNJOHËS?

Nga Robert J. Tamasy

Kësaj jave miliona njerëz nëpër botë do të kremtojnë Ditën e Falenderimeve, megjithëse mirë është që të ndihesh mirënjohës (ndaj Perëndisë) në çdo ditë të vitit. Për shumë vetë kjo është ditë pushimi dhe një nga karakteristikat e saj është se njerëzit gjejnë kohën dhe motivimin për të reflektuar dhe kujtuar gjëra dhe njerëz ndaj të cilëve janë mirënjohës.

Zakonisht, kur kujtojmë bekimet që kemi marrë, na vijnë në mend gjëra materiale: shtëpitë tona, ushqimi, veshja, të ardhurat, puna, shëndeti.  Por, a keni menduar ndonjëherë që t’ia adresoni falenderimet atyre njerëzve që kanë pasur ndikime pozitive në jetën tuaj? 

Kur më shkon mendja tek ata, lista më del shumë e gjatë. Ajo përfshin: prindërit; një xhaxha që m’u bë si baba, sidomos gjatë fëmijërisë time; një numër mësuesish të shkollës, disa prej të cilëve më ndihmuan të zgjedh rrugën e karrierës time. Pastaj vijnë ata njerëz që ndërmorën riskun për të më punësuar si redaktor nëpër gazetat e tyre duke më dhënë mundësinë të vazhdoja karrierën në gazetari.  

Kujtoj gjithashtu edhe ata që më pranuan si staf i CBMC-së, gjë që rezultoi se ishte një bekim shpirtëror dhe profesional për mua. Puna në CBMC më dha mundësinë  që të plotësoja qëllimet e mia për të shkruar artikuj dhe libra dhe më futi në eprocesin jetëndryshues të të qénit mentor individual për njerëz të tjerë.

Gjatë 20 vjetëve si anëtar i skuadrës së CBMC, unë pata mundësinë të merrja pjesë në konferenca,  në të cilat mësova shumë nga redaktorët dhe shkrimtarët e tjerë. U bëra mik me dhjetra njerëz, të cilët i admiroja për përkushtimin që tregonin ndaj punës së tyre dhe ndaj Perëndisë. Ata më mësuan se si të integroja me sukses besimin me prirjet profesionale duke vërtetuar se Krishtërimi dhe puna nuk janë dy gjëra krejt të ndryshme, por kanë të përbashkëtën se ndaj tyre mund të përkushtohesh pa bërë asnjë kompromis.  .

Po ti, ndaj kujt je mirënjohës për faktin se ka lënë gjurmë të pashlyeshme në jetën tënde duke të ndihmuar të bëhesh ai që je sot?

Ja disa këshilla që jep Bibla në lidhje me Falenderimet:

Ji mirënjohës për GJITHÇKA.  Shpesh ndodh që ndjenja e mirënjohjes të fokusohet vetëm ndaj “gjërave të mira”, gjërave që na falin kënaqësi. Por edhe sfidat e jetës, fatkeqësitë që ndeshim, të cilat ndikojnë në rritjen tonë profesionale dhe shpirtërore, meritojnë të vlerësohen  “Jini gjithmonë të gëzuar…Falenderoni në gjithçka …” (1 Thesalonikasve 5:16-18).

Mirënjohje pa KUFI.  Ata që besojnë në Jezu Krishtin mund të mbështeten te Ai për çdo aspekt të jetës. Nuk duhet pasur frikë nga e ardhmja sepse Perëndia do të kujdeset për nevojat tona dhe do të na udhëheqë në përballjen e çdo problemi. “Mos u shqetësoni për asgjë, por, në çdo gjë, ia parashtroni kërkesat tuaja Perëndisë me anë lutjesh e përgjërimesh, me falenderim ” (Filipianëve 4:6).

Falendero atë që E MERITON.   Kur shprehin falenderimet, disa njerëz e kanë mendjen te fati dhe rastësitë fatlume. Bibla na mëson se fatin tonë e drejton Perëndia ndaj vetëm Ai duhet falenderuar. “Le të shkojmë pranë Tij me lavde, ta kremtojmë me këngë” (Psalme 95:2).

Robert J. Tamasy është nënpresident për Komunikimin i  Leaders Legacy, Inc., një shoqatë jo fitimprurëse me bazë në Atlanta, Georgia, U.S.A. Veteran në gazetarinë profesioniste prej më shumë se 38 vjetesh, ai eshte autor i librit Business At Its Best: Timeless Wisdom from Proverbs for Today’s Workplace (River City Press) dhe është bashkautor me David A. Stoddard në veprën The Heart of Mentoring: 10 Proven Principles for Developing People to Their Fullest Potential (NavPress). Për më shumë informacion shiko www.leaderslegacy.com ose blogun e tij, www.bobtamasy.blogspot.com.

CBMC INTERNATIONAL: President: Jim Firnstah,

1065 N. 115^th Street, Suite 210 ▪ Omaha, Nebraska 68154 ▪ U.S.A.

TEL.: (402) 431-0002 ▪ FAX: (402) 431-1749 ▪ E-MAIL: info@cbmcint.org

Ju lutemi adresoni çdo kërkesë te: www.cbmcint.org

 

 

Reflektim/Diskutim Pyetje

1.       A e kremton Ditën e Falenderimeve apo ke mënyra të tjera për të shprehur falenderimet?

2.       Ndaj cilëve je veçanërisht mirënjohës për faktin se të kanë ndihmuar në formësimin tënd si njeri?

3.       A ke shprehur ndonjëherë falendrime për kohët e vështira që ke kaluar, për vështirësitë dhe sfidat me të cilat je përballur? Apo mendon se nuk ka asnjë kuptim që të jesh mirënjohës për vështirësitë?

4.                 Në rast se do të shprehje falenderim për gjërat që po të ndodhin aktualisht, cila prej tyre do të të vinte ndërmend e para?

SHËNIM: Po ta kesh Biblën, shiko dhe pasazhet si më poshtë që lidhen me këtë temë:

Psalmet 100:1-5, 105:1-7, 106:1-2; 2 Korintasve 9:10-11; 1 Thesalonikasve 1:2; Kolosjanëve 2:6-7

Southeast Asia - Southeast Louisiana fusion

In recent discussions about immigration and assimilation, the salad bowl and the melting pot are often set out as opposing metaphors. (Try Googling "melting pot, salad bowl". I got over 250,000 results.) In the case of New Orleans I believe that a third metaphor is more apt:gumbo.

With gumbo, you've got the base, the roux. Gotta have a good roux! Then you can add your vegetables: bell pepper, celery, and onions are standard. And okra of course. (I've heard thatgumbo is actually some kind of African word for okra.) You can even put tomatoes if you want, though a lot of locals might take you for a Yankee poser. Don't forget the Tony Chachere's. And the filé powder, which can be added as part of the cooking process or set out on the table as a condiment. Then you add the chicken and sausage, or seafood, or some combination thereof. The possibilities are almost limitless. My mother-in-law, whose Cajun credentials no one should dare question, likes to boil eggs, peel them, then let them stew in the gumbo where they take on the roux's rich brown hue as they soak up the flavor.

In the case of  the city of New Orleans, the roux would be French-Creole culture. Each successive wave of immigrants -- German, English, Croatian, Sicilian, Honduran, and others -- has enriched the stew without compromising its essential character. The Vietnamese community is a particularly interesting example. They came over in the 1970s. They have managed to maintain their identity while integrating so thoroughly into the city's institutions that it would be hard to imagine New Orleans without them. If you go to Cafe du Monde, which will soon celebrate its 150th anniversary, the person serving your beignets and cafe au lait will almost certainly be Vietnamese.

If you really think about it, it isn't all that strange that the Vietnamese have acclimated so well to warm, wet New Orleans. After all, Southeast Asia and Southeast Louisiana both bear the legacy of French colonial history. Many Vietnamese immigrants were Roman Catholic. Many were also fishermen by trade, so New Orleans' seafood industry must have offered a familiar element. Then there's rice as a dietary staple. (I'm open to correction, but I can't think of any other American city where rice is so central to the cuisine.)

I worked my first wedding as a pedicabbie last week. The bride was a New Yorker, of European stock as far as I know. The groom, however, was a New Orleans native of Vietnamese ancestry. The wedding was held at the Saint Louis Cathedral, America's oldest cathedral and the French Quarter's most iconic landmark. After the vows, the newlyweds and guests poured out of the church and formed a second line, twirling colorful parasols as they danced and paraded through the streets of the French Quarter behind a brass band. My fellow pedicabbies and I -- there were five of us I believe -- brought up the rear, bearing the groom's elderly relatives.

The next day I was working the Saints game, and I stopped to ask a couple of traffic cops for permission to make a left turn at a place where the street was blocked. One of the policemen turned out to be Vietnamese-American, and we struck up a brief conversation.

"I'm so glad to see this here!" he said referring to the pedicab. "It reminds me of home. We have these in Vietnam, you know? We call them rickshaw."

The fact that they have rickshaws in Vietnam was not news to me, but somehow I had failed to make the connection: Had my previous day's passengers ridden rickshaws in their childhood days? Was it possible that I had taken them on their first rickshaw ride in 40 years or more? If so, what were they feeling? Nostalgia? Perhaps a touch of amusement that the rickshaw, which not so long ago was viewed as a symbol of Asia's poverty and backwardness, was becoming more and more common on the streets of America's largest cities? 

It is only now in retrospect that the beauty of that whole scene is beginning to really register. Elderly Vietnamese-New Orleanians riding in rickshaws at the tail end of a second line parade. Something old something new indeed! How strange! How apt!

---------------------------------------------

Bonus trivia question: Which Rolling Stones song (more recently covered by Old Crow Medicine Show) pays tribute to New Orleans' second line tradition?

Answer: Down Home Girl, which contains the following lyric:

I'm gonna take you back to New Orleans 

Down in Dixieland

I'm gonna watch you do the second line 

With an umbrella in your hand 

Posted by Crescent City Pedicabbie at 5:55 AM

САТАНСКА ОМРАЗА И НЕВЕРУВАЊЕ ВО СТВОРИТЕЛОТ НА СЕ

Шансите за соживот се минимални затоа што верните кон Бога покажуваат почит кон соседите и разбирање, а сатанските настроени сили уриваат се пред себе.

Македонија како што беше бившата Југословенска Федерација е ствопрена на 29 Ноември во Авној 1943 година како вештачка творевина на интереси на поедини народи кои имаја подршка од тогашните Големи Држави и Сили. Јосип Броз Тито тогашен Комунистички лидер неслучајно  ја вметна во склоп на Југославиа и Македонија за да не им се оствари желбата ни на Србите ни на Бугарите, а најмалце на Албанците на кои им беше анексирана територија уште од Версај и Берлин.

Но Југословенската Федерација веќе не постои како таква вештачка творевина па не гледам причина и начин зашто би постоела Македонија како држава кога веке Југославија ја нема.

Пред Втората светска војна ова територија никогаш немала свој суверенитет и за време на Кралството на Словените, Хрватите и Србите се викаше Јужна Српска Бановина бидејки беше под нејзина јуриздикција земајкимуго правото на Бугарија на својата територијалност бидејки тука имаше население које се нарекуваше како такво. Затоа пак за време на Втората Световна Војна, тоа население стана дел на Царска Бугарија и беше вклучено тоа население во Бугарската Фашистичка Војска до 1944 година.

Но, јаката Српско-Комунистичка пропаганда во ова територија направи да по капитулацијата на Фашистичка Бугарија сите кои беа мобилизирани во Бугарската Војска преминат во Партизани и преку ноќ станат Ослободителна Комунистичка Војска.

Политичките превирања внатре во ова територија направија да има поделеност помеѓу тој народ и настана страв од страна на тогашното Југословенско раководство да не се одцепи од составот на Републики па многумина беа затворени и ликфидирани за Пробугарска идеја.

За време на Комунистичкото владеење во СФРЈ, самата Партија на Комунисти направи јаз меѓу народите оставајќиги Албанците како од вратата мандалата недозволувајки им да се престројат како трет народ по големина и да си имаат свој дел во СФРЈ, а додека македонците иако не ја сакаја Југославија мнозинството од нив, беа подкрепени од сите републики па така Македонија ја направија индустриско место кое се рамнеше со Босна и Хрватска.

По распадот на Југославија како вештачка творевина од големите сили, Македонија немаше поим каде ке се престројува па едно време беа спремни и сеуште се, да се во заедница со Србите, па потоа откако го измамија Милошевиќ да ја тргне ЈНА од македонија која им зеде се, прогласија еднострана независност за која против беа многу денешни протагонисти на тукашната политика а и самиот тогашен Преседател Киро Глигоров кои допринесе да Македонија стане мека за Црниот Капитал, перењето на пари и влегување на мафијата во политиката на земјата.

Неможејки да се снајдат од меѓународното стапедо што им го воспостави Грција со блокади и ограничувања, оваа земја стана прибежичте на Криминалот, Корупцијата, и Разнебитувањерто на Индустријата која до некоја рака постоеше сеуште во земјава.

За да се заштитат себеси, сите протагонисти во Македонската полчитика несакајки соживот со другите измислија свои непријатели за да полесно ја разнебитат државата и стопанството, а тоа беа Албанците кои живееја во Македониоја и кои беа бројно како народ, прогласувајќија Македонија како држава на еден народ само на Македонскиот.

Тоа стана неподносиво што доведе до изолиран конфликт кои не реши ниедно прашање, ами уште повеќе ги раздлабочи ендеците меѓу двата народа кој живеат тука. Омразата достигна толкав потенциал што меѓуетничките односи се занишаа одкорен и сето што функционира до моментот е глума дека постои соживот, а тоа нигде го нема па дури и во спортот каде се бара Гасни комори за Албанците, каде Албанците се добри само кога се мртви исто како слоганите на Милошевиќ, бидејќи актуелната власт во ова вештачка творевина енергија си црпи од север Србија и од Југ Грција, иако се гледа тоа пред медиумите кои се сите скоро провладини, дека со Грција имаме проблем. Згора на тоа, испадна да Премиерот сегашен е внук на еден Грчки Генерал кои војувал за Грците во Грчко – Албанската војна под името Никос Грујос на кого Грчката држава и Спомен Обележје му изградила, а на потесното семејство нивно и Пензии им доделила.

Ете зашто Македонија е вештачка творевина и не би требало да постои како таква. Нејзиниот крај е видлив од Месечината и тоа наскоро ќе се случи не од Албанците, туку од самите сллавјански племиња кој живеат тука во БЈРМ

OPINJON KUALICIONI KUQ E ZI, REALITET APO ËNDER – Fërgim Demiri

VJEDHËS TË IDEVE VENDASE

Kualicioni apo Aleanca Kuq e Zi, sikur dhe të tjerat, erdhi sot në  qytetin e Manastirit të cilin dikush ja ka shitur dikujt, të na tregojnë ne në Manastir se sa u kujdeskan ata për ne. Çdo rrespekt për zoteriun nga Tirana z.Spahiu që është shtytes i këtyre lëvizjeve. Por disa struktura që kan pëlqyer veten ketu ne Maqedoni asesi të shkarkohen nga individualizmi i tyre i thateë dhe i pavlevshem duke na sjell në skenë njerëz të UDB-ës nga Manastiri që të flasin për çështjen e Kombit. Për kaq kohë sa po merrem me aktivitete shoqërore,kam degjuar sa e sa demagogjirash që në fund kan mbaruar me Parti Politike dhe interesa Grupore ose Personale. Ja, u bene 20 vite nga rënja e sistemeve Social-Komuniste dhe akoma nuk ka ndryshuar në Shqiptaret ashgjë pozitive për këtë kohë. Por unë do mbështetem në një rrefim nga Bibla duke marrë pjesë nga libri i Mojsiut (Musait), një ngjarje tepër interesante që i ngjane kësaj të Shqiptarve. Mojsiu, pasi i nxorri nga rrobërija që ndodheshin Izraelitët(Populli i Perendisë), ata edhe pse e shijuan lirinë dhe begatitë që ua dha Perendija, mbetën të pa bindshëm per te. Bile shpesh herë i versuleshin Mojsiut dhe i thonin se; pse na nxorre nga Egjypti, me mirë e kishim atje, pra me djallin ku kish mëkat deri në qiell. Mirpo, pas vdekjes së Mojsiut, ky popull mbeti në errësirë plot 40 vite duke u rrotulluar rreth e rrotull shkretëtirës, kohë që kalohej për dy javë në këmbë që të gjindej toka e premtuar. Por, Perendija vendosi keshtu përderisa nuk zhdukeshin te gjith ata qe kundershtonin ate.
Edhe ne si komb e si popull ndoshta kemi fatin e njejtë, dhe po na rrotullon Perendija se nuk e njohim ate dhe deri sa nuk i bindemi, do na mbaj rrob e pengë e vetvetes duke shkuar rrotull gjat gjith historisë dhe periudhave të sajë. Mosbindja është fatkeqsi e çdo kombi dhe më së tepërmi e ati tonit që po na bënë të lëngueshëm dhe të përcarë, sepse do hasish në dy Shqiptar me pesë qëndrime dhe nuk do e zgjidhish asnjë problem në lidhje me kombin. Këtu ka dhe një të vërtetë tjetër. Ndoshta në të ardhmen çdo kush nga ne do të duhet ta kontrollojë ADN-nën dhe të shoh veten nga vjen. Ka prejarrdhje Shqiptare, apo është shqipfolës.

Kur jemi tek harresa e Jetimëve siç kan dëshirë të na quajnë atje ku jemi pakica, kur t[i pzesish këta që po vine; kush na ka shitur, do të përgjigjen me vargje sikur të gjindeshin në miting poezije, dhe do e mjegullojnë përgjigjëjen aq sa edhe vetë nuk do jenë në gjendje të dine se çthanë. Melankoliymi poetic për gjoja kujdesëshmërinë për Shqiptarët e Manastirit që të duket si një ëndërr që e sheh, por kur ygjohesh dhe hap sytë je në botën ku ke qënë, është gënjeshtra më e madhe e atzre folësve që lahtarisin gunxha dhe përgadisin biznese politike për të shky nai sen për veti, siç thot Fishta i madh, se ua kemi mësuar trikat e tzre dhe i dime përmendësh kush cka na ofron, dhe kush çka kërkon nga ne. Bile na bëjnë aq naiv sa që me idet e jona na gënjejnë e na thonë se do ecim në livadhe të gjelbërta duke rrugëtuar nëpër shkretëtirën politike që e ka kapluar këtë komb. Thonë se do përpiqen të na hapkan Konyullata e çfar jo mos, ide që ne poi  shtzejm dekada me rradhë.

Ideja për hapjen e Konsullatës shqiptare nuk egyiston nga sot. Ajo dekada me rradhë është shtruar para Diplomacisë shqiptare nga Shoqata dhe medija të cilat po kujdesen për çështjet atdhetareske.

Në kohë të fundit këte e ka bërë Shoqata kulturore e atdhetare “Kongresi i Bashkimit” nga Manastiri dhe Agjencija e lajmeve INA, por bash nga të këtillë ka hasur në vesh të shurdhët. E sot, me vrap të bujshëm rendën të tjerë të na tregojnë se u dashka të hapeshte Konyullata e cijla ka egyistuar shum më pare se sa këta ta ybulonin “ujin e ngrohtë”.

Dihet vetëm një gjë se sot në mesin e Shqiptarve kudo që janë ka vjedhje ideshë dhe keqpërdorime të rënda sa sta merr mendja që mund ti ket ndonjë popull në Afrikë, në Somali a në Burundi, ose ku me e dit kun ë vend tjetër.

Të nderuar, ejani të jetoni në Manastir siç jetoj unë nëse nuk do donit ta humbni Manastirin sepse dikush e shiti. I ndodhi si Çamërisë për besë, por shkurtpamja e bënë të veten dhe nuk e shihni. Mjaft më i rrahët gjokset se jeni Shqiptar dhe se nuk do e jepni Manastirin. Ai shkoj se ju i kishit te gjith që po llahtarisni szte e frzmes të mbzllura.

100 VJET MILLOSH GJERGJ NIKOLLA-MIGJENI 13 TETOR 2011

LIDERAT MË TË MIRË KANË ZEMËR BARIU

Nga Robert J. Tamasy

Çfarë dini mbi delet?  Përgjithësisht shumë pak, me përjashtim të informacionit se prej deles marrim leshin e qumështin dhe se të vegjlit e saj quhen qingja.  Sigurisht,  në Zelandën e Re, ku numri i deleve është më i madh se i njerëzve, dinë  më tepër. Vite më parë, ndërsa punoja me mikun tim Ken Johnson për të shkruar një libër, mësova shumë gjëra në lidhje me këto kafshë konfuze.

Keni kishte vite që merrej me rritjen e deleve në fermën e tij “amatoreske” ndërsa punonte me kohë të plotë në një vend tjetër. Ai shfaqi dëshirën që të më jepte disa ide për librin, të cilit ia ndërroi titullin:  nga  “Reflektime Nga Tufa” në “Të jetosh jetën me zemrën e një bariu”. Ja se çfarë kishte mësuar ai dhe familja e tij nga delet:

Bari nuk është më i gjelbër atje se sa këtu.   Një aforizëm i njohur thotë: “Bari është gjithmonë më i gjelbër në anën tjetër të gardhit”. Kështu mendojnë edhe delet.  Këtë gjë Keni e pa me sytë e tij kur tufa e deleve të tij e shpërfilli dhe e shkatërroi barin e grumbulluar në vathë në përpjekje për të shijuar barin e një lëndine jashtë saj. A nuk na ndodh edhe ne që të heqim dorë nga puna apo rruga që kemi nisur për shkak se na duket më e mirë një alternativë tjetër dhe pastaj zbulojmë me keqardhje se nuk ia vlente?

Jo gjithmonë është mirë “të ndjekësh pas udhëheqësin”.  Një mëngjes, teksa delet po dilnin nga vatha, Keni ia pengoi rrugën të parës duke i nxjerrë para një bisht fshese.  Delja kërceu mbi të dhe vazhdoi rrugën. Keni nuk ia vuri më shkopin para deles së dytë, por ajo kërceu si e para megjithëse shkaku për të kërcyer nuk egzistonte më. A ke bërë edhe ti ndonjëherë diçka pa kërkuar arsye, por vetëm sepse dikush tjetër po bënte të njëjtën gjë? A të ka ndodhur që të vazhdosh të mbash qëndrime tradicionaliste pa e vrarë mendjen nëse atyre mund t’iu ketë kaluar koha?  

Po ngeli e vetme, delja krijon probleme.  Ka raste kur dele të veçanta shkëputen nga tufa dhe, rrjedhimisht, nga syri vëzhgues i bariut. Rezultatet mund të jenë fatale – ndonjë gjymtyrë e thyer, bllokim në shkurre e deri te rrëzimi dhe mbetja shtrirë në kurriz me këmbë përpjetë. Po të mos jetë ndërhyrja e shpejtë e bariut, delja e aksidentuar mund të ngordhë.  

Raste të tilla ka plot, por historitë e Kenit vërtetojnë  një pasazh nga Bibla që thotë: ”Ne të gjithë endeshim si dele; secili prej nesh ndiqte rrugën e vet…” (Isaia 53:6). Pa kujdesin e një bariu të zellshëm delet  mund ta pësojnë keq.

Në botën e profesioneve dhe të biznesit një nga detyrat kryesore të liderëve është që të kryejnë funksionin e bariut. Ata duhet të sigurojnë një mjedis pune të sigurtë, të parashikojnë mundësitë e aksidenteve dhe të marrin masa për eliminimin e tyre duke u siguruar punëtorëve kushte sa më të mira.

Në planin shpirtëror, një bari-lider i mënçur, përpiqet që t’i shëmbëllejë Jezu Krishtit, i cili e përshkruan veten si “bariu i mirë; i njoh delet e mia dhe ato më njohin mua” (Gjoni 10:14).  Në të njëjtin pasazh Jezusi thotë:  “Bariu i mirë jep jetën për delet e tij” (Gjoni  10:11).  Kur liderët tregojnë me vepra se venë gjithmonë në plan të parë interesat e punonjësve, ata me siguri do të kenë pas vetes pasues besnikë.

Ti je lider. A je i gatshëm të kryesh misionin e vështirë të bariut nën udhëheqjen e BARIUT? (Jezusit)

Robert J. Tamasy është nënpresident për Komunikimin i  Leaders Legacy, Inc., një shoqatë jo fitimprurëse me bazë në Atlanta, Georgia, U.S.A. Veteran në gazetarinë profesioniste prej më shumë se 38 vjetesh, ai eshte autor i librit Business At Its Best: Timeless Wisdom from Proverbs for Today’s Workplace (River City Press) dhe është bashkautor me David A. Stoddard në veprën The Heart of Mentoring: 10 Proven Principles for Developing People to Their Fullest Potential (NavPress). Për më shumë informacion shiko www.leaderslegacy.com ose blogun e tij, www.bobtamasy.blogspot.com.

CBMC INTERNATIONAL: President: Robert Milligan,

1065 N. 115th Street, Suite 210 ▪ Omaha, Nebraska 68154 ▪ U.S.A.

TEL.: (402) 431-0002 ▪ FAX: (402) 431-1749 ▪ E-MAIL: info@cbmcint.org

Ju lutemi adresoni çdo kërkesë te: www.cbmcint.org 

Reflektim/Diskutim Pyetje

1.       A të ka rastisur të merresh me delet ose të vëzhgosh se si merren të tjerët? Në rast se po, mundohu të përshkruash ndonjë ngjashmëri midis deleve dhe njerëzve.

2.       Si ndjehesh kur e sheh veten tënde të krahasuara me një dele? Të duket gjë si fyerje? Pse, ose pse jo?

3.       A të ka ndodhur që të të jetë dukur “më i gjelbër bari matanë gardhit”. Sipas teje,  pse  intrigohemi nga ideja se ajo që nuk e kemi është më e mirë se ajo që kemi?

1. A  e sheh ndonjëherë veten në rolin e “bariut”? Në rast se po, si e kryen këtë rol? Ç’mendim ke për këshillën që t’i shëmbëllesh Jezusit, i cili e përshkruan veten si “Bariu i mirë”. Shpjegoje përgjigjen.

Për më shumë në lidhje me këtë temë, mund të shfletosh Biblën te:

Psalme 23; Isaia 53:7; Marku 6:34; Luka 15:1-7; Gjoni 10:1-18, 21:16-17; Veprat e Apostujve 8:32; 1 Pjetrit 2:21-25

Manastir, Festivali “Interfest 2011” me artistë shqiptarë

Prej mbrëmë në Manastir u hap festivali i 20-të ndërkombëtar i muzikës klasike “Interfest 2011”. Festivali do të zgjas deri më 12 tetor ndërsa marin pjesë pjesëmarrës nga vendet e ndryshme të rajonit dhe më gjërë.

Hapja solemne u bë në sallën e madhe të qendrës për Kulturë në Manastir me filharmonin nga Sofja, Republika e Bullgarisë.

Në të gjitha 10 netët e kësaj ngjarje artistike tradicionale do të dalin në skenë emra të njohur të muzikës klasike. Më 5 tetor në programin e festivalit do të jetë pjesëmarrës edhe kuarteti i artistëve shqiptarë Brams, ku në violinë do luaj violinistja e njohur dhe e dalluar shqiptare-kosovare Sihana Badivuku, Blerim Grubi, Aristid Prosi nga Shqipëria dhe në përcjellje me Piano, Bertran Zhiro nga Franca.

Festivali do mbyllet më datë 12 tetor në qendrën e Kulturës në Manastir në sallën e vogël me prezantimin e Kuartetit të Klarinetëve nga Italia. (F. Demiri / INA)

D U R I M I

O durimi, ma jep o Pereni e Dashtun,

Kam ba be mos me u ngut ma n'histori,

Po ngjallen shtrigat e mepar trishtimit,

Lugatnat, do ken ngjall me pi gjak Shqiptari,

O durimi, durimi o Pereni ne qiej qe ri se qe besa,

Nalo hovin e kercnimin se Shqiptari din me luftue jo,

Durimin, se na kan kallzue qi dojn me na robnue prap ato faqezinje,

Se besa Zotit n'vorr t'Kastriotit kem me dek me mija sish per ket dhe,

He shpiuna e tradhetare rrini rrahat e mos ngucni,

Se kokat mbi trup sa i pat me ken vu n'troll skem me pushue,

jo, Shqipnija ma kurr ska me u robnue.

Fergim Demiri

СРПСКИ ЃУПТИН КРЕИРА МАКЕДОНСКА ПОЛИТИКА

Кога го фаќа угурлук едно место, и тогаш почнуваат да му се појавуваат нус појави и несреќи за кои не се свесни граѓаните на таа држава или град што му се случува. Имено, во Македонија веќе одамна се случуваат нешта за кои во други држави би се расцепиле вудве главите на тие што прават државна политика и тоа од граѓаните од никој друг.

Во Македонија, сем оние кој не се тукашни, како егејци, бугари, косовари дојденци, за угур се и Циганите, тргнувајки од Амди Бајрам и натака. Ама несреќата за да биде уште по голема, кога Чергари дојденци во Македонија ќе ти станат газди па потоа инволвирани во политиката е тогаш е најлошото. Тогаш фаќа тој угурлик и се оди за надолу.

И така мои читатели, еден ден едн од нив на кој му е дадено да биде дури дел и од власта во Управен Одбор на едно многу важно државно претпријатие Национален Парк ПЕЛИСТЕР, а богами дури му се овозможи на овој Српски Циганин да стане газда на Локален Електронски Медиум, кои зел толку сила, Ѓупска де како што вели народот Ѓупска Сила, за да им брани и да врши рекет не само на неговите вработени, туку и  на други Новинари од други медиуми, оти не се сложувале со неговата уредувачка политика, поконкретно оти не ја фалат власта!? И така јас на 21 во средата бев вербално нападнат од овој Монструм кои дури пак во други спорови со други колеги новинари прикажувал такви документи дека е Ментално нездрав, замислете а Власта во РМ му се доверува на таков Угурсус. Па сигурно постои нешто меѓу нив затоа што е и Баџанак на Заменик Министерот за Земјоделије Конјаноски, па можно е да се перат и пари преку него и се што е криминално да се случува преку него, оти човекот не е тукашен па го боли зошто Македонија не ќе можи да застане на здрави нозе.

Овој Српски Циганин кој е со потекло од Врање случајно се нашол во водите на таканаречената политика на лудничав свет кој ја водат луќе кој не се родени во територијата на Македонија и да не се чудиме кога еден ден на Престолот на Владата ке ни дојде некој Германец или Англичанец кои по случај на околности се нашол тука и се вментнал во полиЗа овој неспособњак, оти таков документ прикажал пред Основен Суд Битола како што тврдат моите извори, ја исече цела Молика и ја истругна во неговата Пилана и ги однесе во родниот крај во Србија каде што дрвото од Моликата е барано и добро платено. А постои основано сомнение дека овој човек е дел од подметнувачите на пожарите што се случуваа пред неколку години а и овогодинечниве, но до него стои уште некој од власта кои му помага за тоа а се ќути од страна на државните органи за тоа затоа што се дели грдна пара.

Ете кои луѓе ја прават политиката во македонија. Ист случај е и со Градоначалникот на општина Центар во Скопје, Српски Циганин а и на Чаир Богами не е подобар, затоа што е Ашкалија, мешавина од Циганин и Албанец. Тоа тие Македонија што ке речи еден наводно рекламен патописец на МРТ, со вакви и накви како Мирка Велинова , Јанко Јади Бурек, и оној неиспраниот Миленко Неделковиќ, па Слободан Томоќ, итн. Тоа е Македонија сега за жал...  

Serbia përgatitet për luftë?

Komiteti i Helsinkit për të Drejtat e Njeriut në Beograd ka pranuar një letër nga një burrë i cili ditë më parë është ftuar nga Ministria e Mbrojtjes e Serbisë për rreshtim për luftë më 5 tetor 2011.
“Ky person, përmes hetimeve në internet, po edhe përmes kontakteve të tij, ka ardhur në përfundimin se fjala është për formimin apo përtëritjen në rast të luftës të një njësiti të rezervistëve në Pozharevc", ka thënë për “Danas” Sonja Biserko, kryetare e Komitetit të Helsinkit.
Sipas saj, burri - identitetin e të cilit kjo OJQ dëshiron ta mbrojë - në letër thoshte se nuk dëshiron dhe nuk do që të jetë pjesë e rezervistëve të luftës, se dëshiron ta realizojë të drejtën e tij njerëzore për të mos mbajtur armë në asnjë rrethanë, “e lëre më që dikush ta rreshtojë për luftë”.
Përmes letrës ai frikësohet se do të dënohet me burg ose me gjobë në rast se nuk i përgjigjet ftesës.
"Shteti, i cili për të gjitha vitet e fëmijërisë sime - e deri më sot, kur unë tashmë jam një burrë i rritur, 31 vjeç, që planifikon familje - nuk m'i ka ofruar kushtet për një jetë të denjë, e ka guximin të kërkojë që të jem pjesë e rezervistëve në rast lufte. Dhe në të njëjtën më kërcënojnë financiarisht ose me burgim në rast se unë këtë nuk e dëshiroj. Nuk e di nëse më kaplon më shumë frika apo zemërimi”, thuhet në letrën që e ka pranuar Komiteti i Helsinkit, përmes të cilës kuptohet se ai ka kontaktuar edhe Zyrën e Komisionierit për të Drejtat e Njeriut dhe Qendrën e Beogradit për Veprime Kundër Luftës.
Ministria e Mbrojtjes e Serbisë nuk ka dhënë përgjigje në pyetjen e ditores “Danas” nëse është e vërtet se po formohet apo përtërihet njësiti ushtarak në Pozharevc dhe se cilat janë të drejtat e personit i cili nuk dëshiron t’i përgjigjet kësaj thirrjeje.

Shqipëria kërkon kontrollin e hapësirës ajrore të Kosovës

Sipas menaxheres së Lockheed Martin për Shqipërinë, Alberta Allan, sistemi i radarëve primar dhe sekondar mund t'i kushtonte qeverisë rreth 20 milionë dollarë. Sistemi do të ishte në Kukës, që të mbulohej hapësira ajrore e Kosovës
WikiLeaks ka publikuar një mori informacionesh nëpërmjet kabllogrameve për sjelljen apo veprimtarinë e përfaqësive diplomatike amerikane në vende të ndryshme dhe për fusha të ndryshme. Të përqendruar kryesisht te raportimet në kabllograme të diplomatëve amerikanë për politikën dhe zhvillimet në vendet e botës, përfshi Shqipërinë, për anëtaren e re të NATO-s është theksuar interesi për të mbuluar hapësirën ajrore të Kosovës. WikiLeaks publikoi bisedimet e drejtorit të Aviacionit Civil, Ervin Mazniku, me diplomatë amerikanë.
Ish-ambasadori amerikan John Withers raportonte në Uashington, sipas WikiLeaks-it, se drejtori i Aviacionit Civil të Shqipërisë, Ervin Mazniku, ishte përfshirë në bisedime me ambasadën amerikane në Kosovë dhe homologët e tij të Aviacionit Civil në Prishtinë, për të kërkuar mbështetjen mbi interesimin e mbulimit nga Shqipëria të hapësirës ajrore të Kosovës. Kabllogrami i ish-ambasadorit Withers nuk lë dyshime për përpjekje të tipit të pretendimeve për "Shqipërinë e Madhe".
Kabllogrami përqendrohet thjesht tek interesimi i Shqipërisë, përfshi Memorandumin e Bashkëpunimit të nënshkruar mes të dy palëve. "Më 19 janar 2009, drejtori i Përgjithshëm i Aviacionit Civil Shqiptar, Ervin Mazniku, u takua me ambasadorin amerikan për të diskutuar negociatat teknike në NATO në lidhje me transferimin e hapësirës ajrore të Kosovës, aktorëve rajonalë. Ai tha se qeveria e tij dhe qeveria e Kosovës kanë nënshkruar një Memorandum Bashkëpunimi, në mënyrë që të kërkohet marrëveshja në lidhje me dhënien e përgjegjësisë së plotë Shqipërisë për hapësirën ajrore të Kosovës [Shënim: MoU (Memorandumi i Bashkëpunimit), shkruan se do të kryhet një studim fizibiliteti në lidhje me mundësinë e një marrëveshjeje të tillë]. Për këtë qëllim, ai kërkoi mbështetjen e qeverisë amerikane sa i përket lobimit me aleatët e tjerë të NATO-s, që të bien dakord, në mënyrë që t'i lejohet qeverisë së Shqipërisë kontrolli i plotë ndaj hapësirës ajrore të Kosovës. Ambasada kërkon udhëzime nga qeveria amerikane në lidhje me pozicionin e qeverisë amerikane për këto negociata". Këtu është edhe fundi i përmbledhjes së kërkesës për veprim që është theksuar në WikiLeaks.
Sipas kabllogramit të ish-ambasadorit Withers, në lidhje me negociatat në vazhdim, Mazniku shprehu qëndrimin e tij se Kosova e kundërshton pjesëmarrjen e Serbisë apo të Maqedonisë në një ndërmarrje të përbashkët (me gjithë se raportohet kundërshtim i pjesëmarrjes serbe). "Ai tha se qëllimi i MoU të nënshkruar së fundmi mes Kosovës dhe Shqipërisë është që të kërkohet një marrëdhënie e tillë që t'i lejojë Shqipërisë përgjegjësinë e plotë për të menaxhuar hapësirën e sipërme ajrore të Kosovës. Ambasada ka marrë një kopje të kësaj MoU, në të cilin palët bien dakord vetëm që të kryejnë një studim fizibiliteti të një marrëdhënieje të tillë dhe që Shqipëria premton se do të përballojë mungesat e përcaktuara nga studimi.
Një marrëdhënie e tillë mes Ministrisë së Mbrojtjes, Ministrisë së Transporteve, Drejtorisë së Aviacionit Civil dhe Agjencisë Nacionale të Trafikut Ajror, ka sjellë hartimin e një raporti të përbashkët në lidhje me hartimin e planit për të zhvilluar këto kapacitete.
Sipas menaxheres së projektit të Lockheed Martin për Shqipërinë, Alberta Allan, (Lockheed Martin mund të jetë pala kontraktuese për të zhvilluar kapacitete të tilla) qeverisë së Shqipërisë një sistem i tillë mund t'i kushtonte rreth 20 milionë dollarë, në mënyrë që të zhvillonte një sistem radari primar dhe sekondar në veri të Shqipërisë, në rajonin e Kukësit, që të mund të mbulohej hapësira ajrore e Kosovës. Ndërkohë që një radar i thjeshtë sekondar mund të kushtonte 5 milionë dollarë. Një sistem i dyfishtë mund të mbulonte edhe hapësirën e gjysmës veriore të Shqipërisë, ndërkohë që Shqipëria pjesën e saj të jugut mund ta mbulonte nëpërmjet Greqisë. Mazniku nuk shprehu ndonjë shqetësim në lidhje financimin e një projekti të tillë, duke pretenduar se radarët mund të gjeneronin të ardhura të mjaftueshme për tre vite, për të përballuar koston e vetvetes nëpërmjet tarifave të kalimeve tranzitore nga Kosova. Qeveria e Shqipërisë po përdor të njëjtën skemë financiare kalimesh tranzitore për të përballuar operacionet e trafikut ajror. Ai vlerësonte se një kontroll 100 për qind do të mund të rriste të ardhurat e qeverisë së Shqipërisë sa i përket tarifave të mbikalimeve tranzitore me 75 për qind. Mazniku nuk cilësoi sesi do të ndahej kostoja e radarëve mes ministrive. Mazniku vuri në dukje se ai do të udhëtonte në Prishtinë më 26 janar për t'u takuar me ambasadën amerikane në Prishtinë së bashku me homologët e tij kosovarë, për t'u përpjekur për të bindur ambasadën amerikane që të ofronte mbështetjen në vazhdim".

Paralajmërime për miting masiv për Iliridën

Organizata joqeveritare shqiptare po shqyrtojnë mundësinë që më 11 dhe 12 janar të 2012 të organizojnë miting masiv për shënimin e 20 vjetorit të Referendumit për Autonomi Politiko – Territoriale të Shqiptarëve në Maqedoni, apo i njohur si Referendumi për Iliridën.
Një nga aktivistët e OJQ-ve shqiptare deklaroi për agjencinë e lajmeve INA se ideja vjen nga një grup studentësh, të cilët do të nxisin organizatat joqeveritare shqiptare për të mbajtur tubimin masiv në Shkup.
“Është nevoja që edhe ne të festojmë diçka që na takon, që ky popull ka deklaruar dhe nuk duhet të heshtet. Ishte referendum popullor dhe jemi krenar si shqiptar që baballarët tanë paskan bërë diçka në këtë vend tonin. Ne duhet të rikujtojmë këtë sepse është pjesë e historisë sonë kombëtare”, thekson aktivisti shqiptar për INA.
Por, studentët theksojnë se ky manifestim masiv sipas tyre, duhet të jetë një kundërpërgjigje për mitingun masiv të VMRO-DPMNE nën ombrellën qeveritare, që ishte një etnik dhe që u keqpërdor për përfitime politike dhe nacionaliste.
Referendumi për Autonominë Politiko- Territoriale të Shqiptarëve në Maqedoni apo Ilirida u mbajt si kundërpërgjigje ndaj Referendumit për Maqedoninë së mëvetësuar, i cili u bojkotua atëkohë nga shqiptarët, për shkak të kushtetutës që ishte në disfavor dhe diskriminuese për shqiptarët.
Ideja këtyre ditëve pritet të vlerësohet edhe nga organizatat joqeveritare por edhe partitë politike shqiptare.